Między reprodukcją a dokumentacją

Marek Gardulski jako fotograf znany jest przede wszystkim z portretów i autoportretów oraz zdjęć przestrzeni postindustrialnych. Nie każdy wie, że od kilku dekad tworzy także fotograficzne reprodukcje i dokumentacje dzieł sztuki, wystaw oraz akcji artystycznych. Współpracując z najważniejszymi kolekcjonerami, galeriami i muzeami w Polsce, artysta zbudował potężne fotograficzne archiwum polskiej sztuki, sam stając się świadkiem jej historii. Rozmowa z Markiem Gardulskim jest okazją do przyjrzenia się fotografii sztuki – począwszy od kwestii technicznych i warsztatowych aż po pytanie o rolę i znaczenie fotografa w świecie galerii, muzeów, a także w procesie zapisywania i opowiadania historii sztuki.

Marek Gardulski – urodził się w 1952 roku w Krakowie. Członek ZPAF od 1981 roku. W latach osiemdziesiątych autor cykli „Autoportret“ i „Kącik dziecięcy“. Stypendysta United States Information Agency, współpracował z The International Polaroid Collection (Photokina 1990 – „Selection 5”). Na początku lat dziewięćdziesiątych zestawem „Solvay“ zwrócił się ku dokumentalnej fotografii przestrzeni industrialnej. Uczestnik wystaw: „Wokół dekady – polska fotografia lat 90-tych“ (Muzeum Sztuki w Łodzi), „Marzyciele i świadkowie. Fotografia Polska XX wieku“ (MNK – Arsenał), „Polska fotografia w XX wieku“ (ZPAF Warszawa), „XX wiek fotografii polskiej z kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi“ (Shoto Museum of Art w Tokio). Jego prace znajdują się w kolekcjach polskich i zagranicznych. Nie jest związany z żadną grupą artystyczną.

 
Małgorzata Swaryczewska-Krzakiewicz – producentka wydarzeń kulturalnych i artystycznych, certyfikowana koordynatorka (IPMA). Wiceprezeska Fundacji SPLOT, współtworzy dział wydawniczy fundacji oraz wznowiony w tym roku projekt „dyscypliny/sztuki”.